Düştü gönlüm kaldı bir çağre
Bu ruhum dolaşır avare avare
Mevlama olan sonsuz aşkım ile
Su gibi eridim bittim kül oldum
Gönüllerin deryasında aşık idim
Gül dalında ötüşen bülbül idim
Semada dolaşan garip kul idim
Aşka aşık oldum artık ne çağre

Yürüdüğüm her yolda Rabbim
Baktığım her surette efendim
Ben bir garip aşk yolcusuyum
O diyardan bu diyara koşarım
Hiç yorulmadan aşka taşarım
Hiç bir akıla sığmam coşarım
Düşenler düştü artık yerlere
Kaldırsanda göklere ne çağre

Eğilmez başım bükülmez bilek
Ne kayadır nede taştır bilek
Şeytana meydanlar okuyarak
İnandığı kendi doğruları için
Bak yine şeit düştü bu yürek
Ne akıllar kaldı nede hürmet
Ahlakla edep gittikten sonra
Dünya güzeli olsan ne çağre

Nefisler iradeyi bozmuş artık
Kötülük dünyayı sarmış artık
Hayırlı imanlar kalmadı artık
Bundan sonra ne yapsak boş
Ağzımızla uçan kuşta tutsak
Çok yetenekli insanda olsak
Ölüm kapıyı çaldıktan sonra
Kitaplar yazsamda ne çağre

Ufuk Güney