göğün ağrısı vurur Anadolu’yu
güneş baygın
deniz yarı çıplak doğar sabâha

her köşesi birbirinden habersiz !


orada !
eteği boyundan uzun
bir kız çocuğu karşılar günü
nefesi burnunda , lastikten adımlarıyla başlar soldan saymaya
emanetler kıymetli çünkü
geri getirmeli akşamına

vakit toplar dağınıklığı gün ağarıncaya kadar !

orada !
hep silah sesleri vuruyor sessizliği
uğultusu bitmeyen kulak çınlamaları
yarası iyileşmeyen evlat acıları
bitmiyor , tıkanmıyor silahın ucu
zavallılar
hala bilemediler Türkiye ’nin bölünmez bütünlüğü

aç kalacak , birbirlerini yiyerek doyuracaklar pis nefislerini !

orada !
başka bir şehir yalnızlığın elbisesini giyinmiş
geceden kalma bozuk terazisi
umuttan çalma sahte gözyaşları
karıştırır gidişâtı
zevk_i sefa dedikleri yalana sarılıp
öldürürler zamanı

hafızada silinen bir geçmiş ve beklentisi olmayan yarınlar
ne acı !


orada !
bir bebek ağlaması vurur kıyıya
avluya bırakılmış ömrü
sıcağı üşümüş kayıp bedeni
yardım dilenmeyi öğrenir en başta
kimilerinin zevki biçilir sokak aralarında
çığlıkların başı boş
duaların yeri belli belirsiz

gün/ahın bedelini yazar kalemler !

orada !
kadının yüzüne düşen yumruğun yıldızları sayılıyor
rengi silinmiş tene
bakmayı unutmuş gözlere
yeni tuvaller çizilir
gürültünün bittiği yerden başlar kanama
kader yanlısı bantlarla mühürlenir damarlar

gücü yeten yetene !

orada !
kuştüyü yastığına sarılmış
tembel bir dünyanın elinden alıyor nefesi
yüreği nasır tutmuş
dudakları küfür kokmuş
imkansızın mayalandığı hayattan süpürüyor hayalleri

taklidi olmayan boş çerçeveye koyar kendini !

ah !
hangi yana dönsem yüzü kızarmış gülüşler
ey Allah’ım
sükûtuna erdim
hak ver . . .

dört tarafı görünmez surlarla kaplı memleketin
ya nasip !