0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1406
Okunma
Bilmediğim bir kutupta, felç olarak yanarım,
Gördüğüm her siluette aşkı hayal sanarım,
Belki senin yüzünden, belki ben bir çığım,
Bu dağlardan bile huzur veriyor aşkın ışığı.
Bir lamba sıcaklığı yetmiyor kalbime,
Neden karanlıkta huzur bulmak değil haddime,
Sensizlik bol olursa toprak gelmez kabrime,
Üşümek istemiyorum, ısıt beni derinlerde.
Sanırım bu dört duvar her anlamda sınırım,
Hayatla kavga edip sonunda yokluğuna yanarım,
Evet belki defalarsa umutlarım kızarım çünki,
Aslında bir gülsen güneşten dağlar kızarır.
Renklerin siyahla beyazdır en engini,
Üzülmekten korkan ayda bulur yaşlarının dengini,
Masalsın mutluluğuma, gecelerdeki ay gibi,
Üstümde güneş ol, bende tek dünyası evrenin.
