En büyük aşk tutulması gözlerimde oldu,
Yokluğunu görünce gözlerimde doldu,
Yokluğuna dayanamayıp kalp çiçeği soldu,
Saymadım aşk kalpteki kaç çiçeği yoldu.

Elemin elleri gene kalbime değdi,
Kalbim yokluğunu değil varlığını sevdi,
Varlğında birazcık insaflı çıktı,
Giderken bana yokluğunu verdi.

Arıyorum seni kalbimdeki sokaklarda,
Yokluğun nedense hep hüznü sokar akla,
Mutluluğumu taşıyan araba ilk tümsekte atar takla,
Ve sağ çıkan olmaz, gözlerim gene ağlamakta.

Her zaman bakmaya çalıştım bardağın dolu tarafına,
Aç gözlü sensizliğim, bırakmadıki bir damla,
İşini bitirdi mutluluğumun kalbin idamla,
Gram huzur aramak nedemek, lütfen bir anla.

Saçlarını okşarken resminin,
Hasretini çekiyorum eskinin,
Uzaktanda olsa görüyordu gözlerim,
Ben artık anca, ölesiye özlerim.

Aslında mutluluğu sade senle tadıyorum,
Sonra tekrar yanımda olmadığını hatırlıyorum,
Yokluğunla beraber varlığını anıyorum,
Mutluluğun söylediği her yalana kanıyorum.

Sevincim sanırım 1 haftayı göremedi,
Mutlu bir şiire başlamıştım ama bitemedi,
Bitti sanmıştım elem, bir türlü gidemedi,
Acaba hangi gün rabdan iyiliğini dilemedim.

Yaşlarım gözlerimden kaçıp seni aradı bulamadı,
Aslında senin yanımda olmanın hayat adı,
Ne kadar acı çeksemde biliyorumki,
Kalbimdeki yaşlı mutluluk hala bunamadı.

Elemi çağırdığında mutluluğun sesi vızıltı,
Varlığını çağırmaktan artık sesim kısıldı,
Gülüşünü hatırladığımda karanlığımda ışıltı,
Gözlerimin barajında var yine sızıntı.

Paha biçilemez olan tekşey aslında benim için,
Birkere olsun başını omzuma yaslaman,
Beni koruyor sanırım sıcaklığı sevginin,
Kuzey kutbunda bile, soğuğa rastlamam.