Samimiyetini çoktan yitirmişti sözler
Ve seviyorum kelimesi
Cümlelerinn sonunu süslemekten
Yüklem olmaktan çoktan vazgeçmişti bile.
Farkındaydım olan bitenin ama
Cesaret edemiyordum
Belkide bile bile kabulleniyor
Görmezden geliyordum
Ama biliyordum şafak vaktinin geldiğini
Sende tıpkı güneş gibi beni karanlığa itiyordun
Yalnızlığa gömüyordun
Ben ise seni kaybetme korkusunu yaşarken içimde
Ses çıkarmıyordum soğukluğuna
En imkansız isteklerini bile olabilir ihtimaliyle kabul ediyor
Sonum olsa da isteklerin
Sırf sesinden mahrum kalmayım
Yanında biraz daha kalabileyim diye
Uzun uzun cümleler kuruyor
Son demini yaşıyordum senli anların.
Nokta koyamadığım cümlelerimde sesim titriyor
Yüreğim gidişinin korkusunu çoktan yaşıyordu.
Ben belki çoktan kabullenmişim sensizliği
Şimdi yeniden gelmişcesine
Bir misafir edasında yaşıyorum seni
Kırmadan, incitmeden
Hiç benim olmamış ama
HEP BENİMSİNMİŞ GİBİ...