‘Çıkmaz diye başlamıştı sokak isimleri
Ve biz ayrılmıştık…’

Özlemlerimde kalandı
Ne çok severdim uykulu
Sabahları/soğuk su gibi yüzüne vurmayı
buse telaşına düşmüş, ıslak dudaklarımı

Ertelediğimiz ne kadar suskunluk varsa
Çetrefilli bir günün kaygısızlığında kaldı
Hediye mutlakıyetinde
Yüreklerimize…

Ayrıldık,
Kabullenişime tanık tutmadım
Şırfıntı yakamoz kıvranmalarını
Büyük insanlardık anladık.
Sonbaharda ’evet’ sarıyla soyunan mutluluktu
İlkbaharda ‘’evet’’ yeşile giyinmiş mutsuzluk
Hiçbir felsefe yeterli değil
Açıklamaya kurgusunu hayatın
Farklı Sokrat söylemlerine açık
Deniz sohbetlerimde değişmez ‘gel’ sen oldun
‘Git’ ben…
Ay hükmü veren.
Bir süre bunalım dipledi rıhtımlar
sevgim sahipsiz kaldı
Unutmak zor oldu,
Tarih yazardı sadece
Her şey unutulurdu.

Yaşamak nefes almaktı her an
Yenilenmek, yenilemek
Geçmişi bırakıp sayfalarına anı defterinin
Fotoğrafların rötuşsuz soluk karelerine
Sadece hatırlamak gülümseyerek
Ağlaşan vedaların keskin hallerini
Terk etmek beyaza ihanetti
Siyahta ısrar etmekti
Oysa şimdi benden uzaklaşan
Her tekne beyaz öteliyor
Her şey sağır,dilsiz,kör.

Sonrasızlık doldururken evi
Son kez gizledim gözyaşlarımı

Aşk hükmünü kaybederken
Melodisi odaya dolandı
Tanju Okan
‘’sen kadınım’’
Ayrılığın sahibi,
Ben senin sensiz kalmış yarınım
AsevimLİ