Üstümdeki yükü kaldır,
Gülmeyen yüzümü güldür,
Acı verdi bunca yıldır,
Yordu dertler beni beni...

Ne istedin bu sevgimden.
Ayırdın kardaş kavimden.
Bir kurşunla can evimden,
Vurdu dertler beni beni...

Bilmem bu kaçıncı fasıl.
Değişmez çektiğin asıl.
İnsanlar içinde nasıl,
Gördü dertler beni beni...

Usandım hep itiş kakaış.
Yollarım zaten dik yokuş.
Çilelerle nakış nakış,
Ördü dertler beni beni...

Görenler acır halime.
Ne geçti bilmem elime?
Halden bilmez bir zalime,
Verdi dertler beni beni...

Sanki hayat kör bir kuyu.
Herkesin başkadır huyu.
Yaşadığım ömür boyu,
Gerdi dertler beni beni...

Hayattan hep yedim fırça.
Ürkek gönlüm sanki serçe.
Viran etti parça parça,
Kırdı dertler beni beni...

Yaktı benim bu canımı.
Emdi damar da kanımı.
Çevirip dört bir yanımı,
Sardı dertler beni beni...

Hayatın görünmez dibi.
Dertler olmuş tek sahibi.
Yırtılmış paçavra gibi,
Serdi dertler beni beni...

Ramazan’ım düştüm dile.
Yoruldum ızdırap ile.
Köy den köy’e, ilden il’e
Sürdü dertler beni beni...


Ramazan AKKAŞ
NEVŞEHİR Tepeköy
30.04.2012