Sana da günaydın Sevgili !
Sevgili diyorum, Sevgilim demiyorum,
Çünkü …
Çünküler birikiyor boğazıma,
Kelimeler tırmalıyor nefesimi,
Nefes alamıyorum…

Dilime düşmesin kelimeler, ama düşüyor
Hem de aniden, yavaş yavaş değil
Kim bilir !...
Nerede kiminlesin?
Kimin sevgilisisin?

Diyemiyorum, demek bir yana,
Aklımdan bile geçiremiyorum
Hayır!
Kelimeleri gerisin geriye boğazıma tıkıyorum,
Çıkmasın hiç birisi, yok olsunlar orada yok !...

Sahi gün Ay’dı mı oralara Sevgili?
Burada Güneş bile kaçıyor benden,
Doğmuyor !
Doğmamak için direniyor,
Doğsa da bana doğmuyor.

Hep ay kalıyor,
Gün ay’lanıyor ! Geceden kalıyor hep gün
Ay’mıyor !...
Yüreğim başkaldırmıyor artık,
İsyanlarım içimden, sessiz …

Gün/eş Sana doğsun Sevgili !
Benim bulunduğum yerde sabahlar çok hoyrat.
Vazgeçtim !...
Belki de görmememiz gerekenleri görmemek içindir
Tüm bu karanlık !

Nevin Akbulut
(Otuz-Nisan-İkiBinOnİki*15:10)