O akşamüstü gözlerini unuttum kaldırım taşlarında
Benim gözlerimi unuttuğun miktarda









Kahverengiydi bütün sokakları kentin oysa
Oysa ben,
Yalnızlığıma sırnaşan fahişeleri bile görmemiştim
Pazarlıksız bir ayrılık dolaşıyordu adımlarıma
Ayak ucuna bırakılmış
Sıkılgan yeminler depreşirken terketmenin mahrecinde
Oysa,
Evsiz barksız çehreler bile benden daha kalabalıktı
Ve meşruiyetsiz vakitlerde ana rahmine düşmüştü sevda








Omuzlarıma ağır bir rüzgar düşürdüm
Zaten oldum olası her halükârda üşürdüm








Evet o akşamüstüydü hüzünlerin incecikten yağışı
Derimden başka bir örtü yoktu üzerimde oysa
Uğursuz bir yarasanın tedirginliğinde ısıttım yüreğimi ısındığı kadar
Üstelik,
Yıldızlar ateş pahası
Üstelik,
Ayın ışığı gökyüzünden körpe
Ve üstelik sen,
Dökülüyordun bakışlarımdan sere serpe







Sevgilisini sevmeyen iki yüzlü kadınlar gördüm
Ve adamlar
.............
Ve çocukların uçurtmaları ırzı kırık uçuyordu
İnat somurtması asil duruşunu beklerken bu mevsimde







Ayrılık bile daha fiyakalıyken bizden
Ucuz soytarılar avutmazdı beni anlasana
Gözlerim bir avuç suydu
Gözlerim masal yorgunuydu







Namuslu bir kavganın kan kızılı renginden doldurdum mataramı
Sevda yaralarımdan öpsün diye







Ben bir anka’nın yanağında öldüm
Başucumda bir selvi salınırken usulca
O akşamüstüydü sanırım gözlerini unutuşum
O akşamüstüydü kaldırım taşlarını yakasından tutuşum











Ve mezarını bekleyen bir ölü bile benden daha sıcaktı
sımsıcaktı
............







--- aras-----