7
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1245
Okunma
Ömür azığını bitirdiğin an,
Kırılır kanadın tâ diplerinden.
Mahşerde uyanıp kalktığın zaman,
Bir ses sana “Gel” der; bil ki, derinden.
Bütün sevdiklerin terk edip gider,
Ayağın, eline şâhitlik eder,
Etrafı kuşatır gâm ile keder,
Rûhun kurtulamaz bil ellerinden.
Çok geç artık çekme faydasız, âh’ı,
Yüklenip geldiğin kimin günâhı?
Açmadıysan eğer dünyada râh’ı,
Cevap alamazsın cânân elinden.
Zaman durur artık; gündüz, gecesiz,
Kuru yaprak gibi dalda çaresiz,
Kalırsın ateşte kimsiz, kimsesiz,
Geçilmez kapının mühürlerinden.
Rah: Yol
5.0
100% (6)
Cevap Yaz