“Bırak beni ağlayayım, sen çekil de karşımdan,”
Akıp gitsin gözyaşlarım derelerde çağlasın.
Bulut olsun gökyüzüne çıksın, insin boylasın,
Yağmur gibi yüreklere yağsın, gönül doymasın.

Geçip gitsin yâr koynunda karaları bağlasın,
Yas tutup da ağıt yaksın, yürekleri dağlasın.
Hasret bitsin anaların yanağından damlasın,
Yazma olsun, yaşmak olsun, yâr boynuna dolasın.

Tohum olsun da toprakta, canlar bulup yeşersin,
Çayır olsun, çimen olsun, ağaç olup dal versin.
Gül bağına girsin deste deste yâre gül dersin,
Lâle olsun, sümbül olsun, yâr göğsünde göversin.

Coşup gitsin nehirlerde köpük köpük sel olsun,
Deryâlarda, denizlerde boran olsun, yel olsun.
Seven gönüllere girsin, kalplerinde tel olsun,
Gönül alsın, hatır sorsun, yâd ellerde kalmasın.
8+7=15 Hece
SAFAHAT: Mehmet Akif ERSOY
Muzaffer KÖNDEL