Aczini bilene takılmaz kanat
Gökte aranması zahmettir göze!
Şükürün manası aza kanaat
Gönüller otağı rahmettir bize.

Toprağa çok sağlam bassa da kadem
Uçmaya meyilli her benî âdem.
Allah’a kulluktu ahdımız madem
Sadakat beklenir verilen söze.

O söz ki, ezelden, bezm-i elest’ten
Kim bilir kaç kere geçtik bu testten
Akleden vazgeçmez hakîki dosttan
Benlik aşılmadan varılmaz düze.

Karanlık dehlizde olsak da çıra
Biliriz sebep ne ateşe, hara
Yaradan ayağı yazınca dur’a
Lokman da biçare dermansız dize.

Çok ağlar, az güler, "ah, keşke" derdik
Her sözü tartardık, bir başka derdik
Tövbe kapısında taksit öderdik
Vakıf olabilsek sindeki gize.

Ey nefsim! Kibirdir en büyük âfet
Aç bir mezarı da, gör ne âkibet
Rehberin Resûl’ün, O’nu tâkib et
Sönmeden serdeki ferli avize...

Mecit AKTÜRK