Dün gece aklıma yine sen düştün

Bütün yaşadıklarımız

Bir film şeridi gibi

Geçti gözlerimin önünden

Ne kadar güzel günlermiş o günler

Sahile adımızı yazdığımız gün

Kumlardan kale yaptığımız

Ve her bir kum tanesinde

Seviyoruz diyişimiz

Bir bir geçti gözlerimin önünden

Ve dedim ki kendi kendime

Biz sevmesini hiç becerememişiz

Ne kadar nankörmüşüz

Bir nimet gibi sunulan sevgimizi

Yaşamadan tüketmişiz

Tıpkı yarım bırakılan bir yemek gibi

Yarım bırakmışız her şeyi

Söylediğimiz her şey yalanmış meğer

Bu kadar yalancılıkların içinde heba olmuşuz

Kendimizi boş yere bitirmişiz

Her şey yalanmış be sevgili yalanmış

Ne senin sevgin

Ne benim aşk sözcüklerim

Hiçbiri gerçek değilmiş

Kendimizi kandırmışız

Biz bu şehrin toz pembe dünyasında

Sevdiğimizi zannetmişiz

Her şey üç beş aylık bir rüyaymış bilemedik

Ama şimdi verseler o günleri geri

İnan bırakmam bir daha gidesin bu şehirden



Biliyorum artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak

Ne sen gelirsin geriye

Nede arasam da ben bulurum seni

Bizi bizden çalan

Gözlerimizi körelten

Tozpembe hayal dünyasına sürükleyen

Bu aşkı bize rüya gibi yaşatan

Ve o rüyayı bir anda bitiren

Taşı toprağı altın denilen

Herkesi içine çekip yutan

İstanbul denen acımasız şehir

Bizi de BİTİRDİN işte.



Bu doğaçlama çalışmama sesiyla hayat veren Can Canım Güzel Dostum Arkadaşım GAMSELİYE SONSUZ TEŞEKKÜRLERİMİ SUNUYORUM SAYGI VE SEVGİLERİMLE

YİNE DOĞAÇLAMA BİR ÇALIŞMA DÜZENLENMEDEN PAYLAŞIYORUM SAYGILARIMLA KALEMİ KIRIK MEHMET