Yazmaktan vazgeçirecek şiir tadın da bir duyguyken bana
Hayatında yaşadığın en olmadık bir anlamsızlık gibi bakma
Kimse bilinmezlerin eziyetinden çekmemiştir benim kadar
Oldu o kadar , Sen en bilindik şiirinle dokun sol yanıma...

İncitmeden önce ruhumun derinliklerine dokun anla
Hayat bütün saklı düşlerimin kapılarını sana aralasa da
Kıblesi kayıp , çok ayıp ettiğin bir halde bıraktın ama
Tuz basmak bi ’yana seni hangi yarama saracağım?

Elim sözüme tezat aklım bana tuzak kurarken sen
Nihayetin de bir su damlası kadar candın bana...
Geceleri asıyorum en dip noktasından dar ağacına
Sallanan benim gururum , sahipsiz kalan onurum ...

Sonum bilinmezlere gebe , beklediğim sadece son nefesim
Seninle veya sensiz , doğrumsun yada vefasız kaderim
İçimin içi dağlanıyor , sessiz Feryatlarımı duyan yok...
En asi ve mavi tonunda hiç duymadığın sözcükler dudaklarımda
Söylüyorum işte , Seni seviyorum...

Yunus Özkan