1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1029
Okunma
Yağmurlu bir pazar sabahı,
Islak sokaklarda yürüyordu.
Ömrümün ilk demi, ilk ahı
Ruhum bedenimi yakıyordu.
Siyah çantası ve sarı saçları,
Rüzgar eteğini havalandırıyor.
Ruhumu prangalayan mavi bakışları,
Kalbimin kafesini parçalıyor.
Oysaki ne kadar da hoş.
Niye bu acı gülümseyiş, bu keder?
Caddeler ıslak, sokaklar boş.
Ona rastlamam şans,talih,tesadüf veya kader...
Neden sonra bir kalabalık oldu.
Kaybettim kargaşada onu.
Kıyamet koptu ve yaşam durdu.
İşte gençliğim, işte ömrümün sonu.
Geri getirebilmek mümkün mü zamanı?
Seni bir daha görebilmek,
Ruhumdaki bu yangını,
Üfleyerek söndürmek...
Ekrem YILDIRIM
Cevap Yaz