MASAL BU YA

Süren doldu çık dışarı dediler.
Açtım gözlerimi fani dünyaya.
Ağzıma lastikten emzik verdiler.
Merakla başladım nefes almaya.

İlk nefesim ciğerimi dağladı.
Toplananlar dedi ’’ bebek ağladı!..’’
Melek annem bana neler sağladı.
Ebem tuttu gözlerimi bağladı...

Karnım doydu mışıl mışıl uyudum.
Yıkadılar gözüm yandı uludum.
Susayınca su verdiler bir yudum.
Sesler çoktu, yalnız annemi duydum.

Yaşım geldi yüz üstüne süründüm.
Türlü türlü komikliğe büründüm.
Taytay dedim çok küçücük göründüm.
Devamında büyümeye özendim.

Ağaçlara salıncaklar kurdular.
İpi alıp yamacıma durdular.
Benim için ne hayaller kurdular.
Geleceği cam fanusta sundular.

Cam fanusta güneş açılar yapmış.
Örnekler hep doğru yolundan sapmış.
Köşeleri yalancılar hep kapmış.
Hazineyi haramiler hep satmış.

Ay dedeye baktım bana göz kırptı.
Çenesine taktı ipi sarkıttı.
Salıncağa bindim bir huzur duydum.
Sallanırken ninni duydum uyudum.

Uyu çocuk uyu da büyü dedi.
Ninni sözü beni çok büyüledi.
Uyudukca herkes beni beğendi.
Uyanmamı hiç kimse istemedi.

Yıllar geçti böyle okula vardım.
Mahmur gözler ile sınıfa daldım.
Yazmak için ilk fişi elden aldım.
’’Uyu uyu yat uyu’’ hayret kaldım.

Gelmişiz biz şu üç günlük dünyaya.
Başlamışız habire uyumaya.
Gözü açık hülyalara dalmaya.
İlerledik diye namlar salmaya...

Yazlar, kışlar geçti böyle avunduk.
Doğru dedik yanlışları savunduk.
Mevsim bitti olgunlaşmaz kavunduk.
Düştük yere şaşkınlıkla doğrulduk.

Dral dede düdük çaldı uyandık.
Palyaçonun boyasıyla boyandık.
Yıllar yılı buna nasıl dayandık.
Eller ayda biz habire yayaydık.

Şimdi geldi uyanmanın zamanı.
Yaş kemale erdi gördük yamanı.
Telefonlar çıktı bırak dumanı.
Ciddi ciddi ilerlemek zamanı.

Hayal kurun ama çok büyük olsun.
Beyinlere ak yıldızlar yol bulsun.
Uyumasın kimse açsın gözünü.
Artık masal da burada son bulsun...


Emine Balı Oğuz