Seni ellerle bir tutar mıyım hiç,
Şu gönül tahtımın baştâcı sensin.
Ardından söz söyler, atar mıyım hiç,
Kanayan yaramın ilacı sensin.

Her akşam, her sabah içer demişler,
İçince kendinden geçer demişler,
Hercâi âşıktır, kaçar demişler,
Gönül bağlarımın, tek harcı sensin.

O güzel günleri tekrar hatırla,
Çevreni kuşattın esrarla, sırla,
Derdini çekerim inan sabırla,
Kısacık ömrümün, kazancı sensin.

Vurduğun zincirden artık çöz beni,
İster âzâd eyle, ister ez beni,
Şafakla kurşuna, gel de diz beni,
Şu karlı dağların, yamacı sensin.

Gönül evi yıkma, yaptığın günah,
Sen bayram edersin, çektikçe ben âh,
Batan gönüllerde olur mu sabah?
Hayatın iksiri, amacı sensin.

Sensin cefâ eden, kalbimi kıran,
Kanatsız bir kuşu zâlimce vuran,
Sol göğsüm üstünde sızlayıp duran,
Mâziye gömdüğüm, o sancı sensin.