sarhoşum
kendini bile tanıyamayan tekerlek gibi
baş döndüren adımlarla yalıyor rüzgâr
gagasında eski tohumlarla
yuva zamanı kuşları uçuyor zihnimde
ellerimde bir önceki bahardan kalma tozlar


tadı yok ellerimin
tükeniyor giderek tırnaklarımın şekeri
dudaklarım final öpüşmesi gibi bir şiirin
hararet desen çarpım tablosunda gizli
sanki seni yeni seviyorum gibi
gölgem aklımdan düşünceli




içimde doymaz bir açlık
yürüyorum
ağzımın kalabalığıyla
geçmişin geleceğine
ölüme sırnaşır gibi sünepe
ve sek sek oynar gibi şaşkın, düz çizgide
açım sana işte, aç
bu olsa gıda zehirlenmesi dedikleri!



dumanlı dağların ardı tükenmez badire
daralıyor giderek aşiyan yanım
birdir bir oynar gibi umutlar
ispinozlar erkete tutmuş vadide-gel diye
delik deşik, sızdırıyor hançerlenmiş bulutlar
hani her izin ardında adım olurdu
bir serçe yatıyor yerde, bir de sapan!

...
..
.




ToprağınSesi





.