Bay salyangoz şapkasını tutarak
Rüzgarda başından uçmasın diye

Bahçesinden güllerine bakıp geçti
Rüzgarda başlarını eğmeseler bari…

Kendisinin on katı büyüklüğünde ki
Evine yavaş adımlarla girdi

Bir salyangozdu pek tabii,
Bunu şarkı söyleyen kadından öğrenmişti.

Lakin ne gariptir ki;
Bir kabuğu yoktu sırtında taşıyacağı.

Ve çekirge gibiydi bacakları…
Bu yüzden pek çok kere dışlanmıştı

Bunları aklından usulca sildi
Aynanın karşısında smokinini düzeltti…

Bir kadın vardı aklında
Son derece zarif ve de güzel…

Uzun zaman olmuştu onu göreli,
İsmini her andığında, titriyordu kalbi

Seviyordu yıllardır deliler gibi,
Ama zavallı salyangoz bilmiyordu; bunu nasıl söyleyeceğini

Ormana sormaya karar verdi
Dolunayın bulutların ardına saklandığı bir gece

Artık bunu içinde saklamak canına tak etmişti.
Sevdiği kadına her şeyi mutlaka söylemeliydi

Yavaş adımlarla girdiği evinden hızla çıktı
Ormanın mayhoş karanlığına daldı…

Hava soğuktu, smokinine sarıldı…
Ormanın derinlerine indikçe, sevgisini aradı

Önünden geçtiği beyaz elbiseli her ağaç
Ona elini sallayıp eski haline dönüyordu..

Rüzgar her ağacın saçlarını savuruyordu
Ama hiçbiri ona yardımcı olamıyordu

Sadece sevgisini göstermekti amacı
Önünü görmese de umuduyla yolundan sapmadı

Karanlık artarken salyangoz üşümüştü
Etrafını çevreleyen engellerden de ürkmüştü…

Tam gücünün tükendiğini hissettiği anda
Onu gördü ağaçların arasında…

Grimsi taç yaprakları vardı
Salyangoz sorusunu ona da tekrarladı

‘Bir sevgim var kalbimde…
Bilmiyorum onu nasıl gösteririm sevgiliye…’

‘Çok kolay’ dedi grili…
‘Şu gördüğün dalımdan bir çiçek koparman yeterli…’

‘bir de o çiçeği güllerin arasına koysan;
Öyle güzel kokar ki…’

Salyangoz sevindi grilinin sözlerine
Gözleri parladı sevgiyle…

Çiçeği usulca kopardı dalından…
Geçti yine ona el sallayan ağaçların altından

Bahçesinden gülleri kopardı
Gri çiçeği ortasına koyup bir buket yaptı…

Sevdiği kadının evine yollandı...
Önüne geldiğinde kapı aralıktı.

İçeriye seslenip biraz bekledi
Ses gelmeyince korkarak eve girdi.

Sevdiği kadın yatak odasında
Soluksuz yatıyordu yatağında…

Öl/müş…tü!

Salyangoz bu bedene baktı bir süre…
Hayıflandı daha erken gelmediğine..

Buketi koydu kadının bir yanına
Kendisi de uzandı diğer yanına

Yaşlı gözlerini kapadı
Ve bir daha sonsuza kadar açmadı…



’ama suçlu tek kişidir...’