Pırangalar vurdum yüregime,
Kat kat kilitler ve anahtarlarını ,
Attım bilinmezlere.
Bir daha asla diyordum ,
Asla açılmayacak bu kiltler.
Şimdilerdeyse klitlerin ,
Anahtarlarını bulmağa çalışıyorum.
Karar verdin pırangaları çözme ,
Zamanı geldi.
Hayata yeniden başlamanın.
Oysaki yok diyordum.
Onsuz yaşanmaz sanıyordum.
Nefes alınmaz,
Bahar gelmez,
Ağaçlar çiçek açmaz,
Güneş battığı yerden çıkmaz.
Gördüm ki o unutmuş ,
Yeni baharlarda dal kol sarmış
Demek ki ;
Ölürüm derken ölünmüyormuş?
Bunuda senden öğrendim vefasızım.
Yaşamayıda senden öğrandiğim gibi ,
Anıları çöpe atarcasına,
Rafa kaldırmayı.
Yüreğime vurduğum pıranğalara,
Seni ve anılarını kilitleyeceğim,
Üstünede beton dökeceğim.
Yeterki şu deli gönlüme ,
Bir sözüm geçse.
Sen diye ömrünü heba etmese.
pırangalar vurduğum yüreğimi,
Kuşlar kadar özgür bırakacağım.
Hangi gönülde aşkı görürse ,
Orda yeniden açacağım kanatlarımı
Kırılan yerler her nakadar sızlasada,
Senin beni unuttuğun gibi ,
Bende unutup ,
Merhaba diyeceğim hayatımın kalanına.
BİNNUR DOĞAN