artık gitmek istiyorum buralardan
unutmak istiyorum kendimi
kurtulmak istiyorum
yüreğimi yakan bu işkenceden
huzurum kalmadı yine, tadım tuzum yok
bir anda kayboldu gözlerimden tatlı uykularım
içimde bir hüzün denizi tükeniyorum…

yüzüme gülücükler konduran
gül yüzlü sevinçlerimi kaybettim
yaşayan ben miyim, kimim bilemiyorum
vefasız bir duruşta kaybettim kendimi bulamıyorum
bulamıyorum şebnem kokularında uyandığım sabahlarımı
şimdi yürek donduran mevsimlerdeydim
güneş görmez bir girdap da üşüyorum
gönlümün gökyüzünde uçurduğum
umut kokan uçurtmalarım da yok artık uçmaz oldular
o eski mutlu günlerim şimdi bir masal oldu usumda
içime doğan simsiyah bir gecedeyim
öyle bir çaresizliğe mahkum oldum ki
ben bende değilim…

hangi avuntu vefa eder bu acıya
hangi mutluluk güldürür yüzümü eskisi gibi
yas dolan bu gölüme gelir mi bahar
sevgiden çiçek tutar dalları?
sevgi sunar mı vefasızlık kokan diller bilmem
tükeniyorum şimdi yalnızlığımda…

hangi sevgi yalnız bırakır gönülden sevdiğini
başkasına kesilmiş olan hangi ceza
canım dediğini böyle incitir.
içime sığmayan azaplardayım
yarınsızlıklara gebe bir zamandayım
her gün biraz daha tükeniyorum…

nasılsın diye soruyorlar
iyiyim diyorum iyiyim
sözde harikalar yaratıyorum
aslında her gün ölümlerdeyim kimseler bilmiyor
göz göre göre yalan söylüyorum
kim ne bilebilir içimde kopan fırtınaları
herkes sevdiğiyle mutlu gülüp söylerken
ahvalimden kime ne, kime ne ağlamışsın gülmüşsün
şimdi sözde yakınlıklarda cefalar topluyorum…

yoruldum amansız vefasızlıklardan
yaşattığı bu yoksunluk da kesiliyor nefesim
artık bitsin istiyorum bu çile bitsin
kurtulmak istiyorum
her şeyden uzak
uyanmak istiyorum yepyeni bir güne
yepyeni umutlarla gülümserken
sevgiye dair ne varsa sarılmak istiyorum
yepyeni bir hayata doğmak istiyorum…

EMINE USTA
(şiirime ses olan sevgili Gamseli’ne tesekkurlerimle)