Serin bir Eylül akşamında âşık oldum sana...
Eylülde gelişinle ısıtmıştın bütün üşümüşlüklerimi
Tatmıştım başka bir baharı,
Eylülde gülümsemiştim yeniden
Uçarcasına yaşadığım duyguların selinde
Maviydi umutlarım yaşadığım acılara inat
Seninle olmak vardı, seninle duygulara ortak olmak
Sen varsın diye her şeyi bir başka sevmek
Hiç bitmeyecekmiş bir mutluluk gibiydi sanki yaşadığım…

Ben de bilirdim her şeyin bir sonu olduğunu
Ben de bilirdim hiç bir mutluluğun sonsuz olmadığını da
Ayrılığı kasımda yaşayacak kadar yürekli değildim sevgili
Yalnızlığı kasımda çok çabuk yaşattın bana
Yaşattın en derin acıları, şaşkınım, yorgunum
Mevsimini şaşırdı, ayaza mahkûm ettiğin yüreğim
Sonbaharda açtırdığın eylül mavisi düşlerimi
Yine aynı sonbaharda acımasızca kanattın içmi…

Bir vefasız rüzgâr estirdin ki pembeye kavuşan dünyama ,
Göç etti içimde hissettiğim yaşama sevinçlerim
Eylül dolu hüzünlerde, çaresizliğimde ölüme susamışlığım var
Sen ki benim canımdan öte can bildiğim sevgili
Bütün yaşanmışlıklarımın üstüne ben bunları hak etmedim
Şimdi dev dalgalar vuruyor ömür kıyılarıma dövülüyorum
Müebbet yemiş bir mahkûmdan beter hallerdeyim
Oysa sen benim dua etmeme sebep olan yanımken
Söyle her nefeste içime oturan yokluğunu bana nasıl yaşattın…

Hayata yenik umutlar var yine bütün satırlarımda.
Kırılan parçalarımı toplayamadığım bir çıkmazdayım
Kelimelere sığmayan feryatlarım çığlık çığlığa
Anlamak istiyorum bana yaptığını anlayamıyorum sevgili
Ben herkes yapsa, o yapmaz diye hesap ederken
Sen beni ne kadar çabuk yüreğinden çıkardın
Şimdi yetim bir çocuğun boyun büktüğü bir eda da
Sensizlik yüreğime ok gibi saplandıkça saplanıyor
Özlemin desem öyle tarifsiz bir ateş düşürdü ki içime
Ömrümden ömür alırcasına eylül yokuşlu mavilerden
Yine sen damlıyorsun gözlerimden, sen akıyorsun
Dün seninle çocuklar gibi mutluyken bugün bu sensizlik niye sevgili,
Senin sol yanında kalp diye taşıdığın neydi?
Söylesene neydi sevgili?
EMINE USTA

(ŞİİRİME SES OLAN DEGERLI ŞAİR NURCAN CANDAR UYGUR’A TESEKKURLERIMLE)