Geçenlerde köye vardım
Köyümü tanıyamadım
Hayatımı başa sardım
Köyümü tanıyamadım

Beti bereketi kaçmış
Zifin çiçekleri açmış
Sevdiklerim çoktan göçmüş
Köyümü tanıyamadım

Eski değerler yozlaşmış
Boynuzlar kulağı aşmış
Görenler, duyanlar şaşmış
Köyümü tanıyamadım

Esmez olmuş bahar yeli
Viranlaşmış dağın beli
Uzanmaz bir yardım eli
Köyümü tanıyamadım

Gençler düşmüş gurbet ele
Bülbüller dadanmış güle
Kimler kala, kimler öle…
Köyümü tanıyamadım

Meyve veren dal kırılmış
Irmaklar akıp durulmuş
Garip bir düzen kurulmuş
Köyümü tanıyamadım

Bacalardan tütmez duman
Ne inek kalmış, ne saman
Gençlerin hâli pek yaman
Köyümü tanıyamadım

Koyun kuzu yok bayırda
Tırpan sallanmaz çayırda
Kimse yarışmaz hayırda
Köyümü tanıyamadım

Baykuşlar tünemiş dama
Çıkmaz bir tanıdık cama
Hatıran düşer rüyama
Köyümü tanıyamadım

Unutulmuş selam sabah
Her ne varsa olmuş mubah
Bir kez dokun, işit bin âh!...
Köyümü tanıyamadım

Anam babam göçüp gitmiş
Sonsuzluğu seçip gitmiş
Ecel suyun içip gitmiş
Köyümü tanıyamadım

Viran olmuş dağı, taşı
Issız kalmış çeşme başı
Akar gözlerimin yaşı
Köyümü tanıyamadım

Herkesin bir dizisi var
Yüreklerde enkaz, hasar
Uzaklarda kalmış bahar
Köyümü tanıyamadım

Toklar düşünmez açları
Oğlan uzatmış saçları
Kimse görmüyor suçları
Köyümü tanıyamadım

Büyüğün dediği olmaz
Çocuklar nasihat almaz
Caminin ilk safı dolmaz
Köyümü tanıyamadım

Kanaat edilmez aza
Saz feda edilmiş caza
Söz kâr etmez oğlan, kıza
Köyümü tanıyamadım

Tandırı kimse eşmiyor
Sobada ekmek pişmiyor
Gözler kuru, yaş düşmüyor
Köyümü tanıyamadım

Kalmamış geçmişten izler
Değişmiş tavırlar, sözler
Güleç değil köyde yüzler
Köyümü tanıyamadım

Bağında kan ağlar güller
Lâl olmuş bal kaymak diller
Böyle miydi bizim eller?...
Köyümü tanıyamadım

M.NİHAT MALKOÇ