Seni çok erken kazandım
Erken kazandığım gibi de çok erken kaybediyorum
Başlarda o kadar yakındın ki bana ellerimi uzatsam tutacaktım
Şimdilerde sana bir adım atsam sen iki adım geri gidiyorsun
Ne oldu nasıl oldu anlamadım ama sensizlik korkusu sardı içimi
Bana bakınca gülen güzel gözlerin Şimdilerde benden nefret ediyor sanki



Korkma ben hep yanındayım derdin ya hani
Şimdi beni ne gök gürültüsü ne fırtına nede yaşanmışlıklar korkutuyor
Şimdi beni sen korkutuyorsun sensizliğin acısı korkutuyor
Daha duygularım olgunlaşmamışken bulmuştum seni
Tamda duygularım olgunlaşıyor seviyorum derken neden çekiyorsun ellerini
Ben sende beni bulmuşken sen sende beni nasıl hiçe sayıyorsun




Kimbilir kaçıncı bakışım bu sana
Her bakışımda ben bıkmadımda sen gözlerini kaçırmaktan bıktın mı
Ben sana adım atarken yoruldum da sen benden kaçmaktan yorulmadın mı
Hatırlar mısın o ilk günü ne kadar heyecanlı ne kadar mutluydum
Ben senle gülmekten suçluluk duymadımda sen bu romanda hatamı buldun
Şimdi sormak istiyorum ne olduda seni çok erken kazanmışken çok erken kaybediyorum




Penceremden dışarıyı seyrederken
Kulağımda çok ama çok hüzünlü bir melodi yankılanıyor
Ben sana mutluluk şarkıları fısıldarken sen bana hüzünü mü layık gördün
Unutulmaz bir şeysin bende ben seni her şiirde ararken mutluluğu yazarken
Sen bana unutulmayı ağlamaklı şiirleri mi layık gördün
Ben seni her adımımda anarken sen başkalarınımı mutlu ettin



Ben senin için oluşturduğum bahçeme güller ekerken
sen o güllere karşılık bana dikenlerini batırıp acı çektirmekten mutlu mu oldun
Ben sana kimseye yaşatmadığım mutluluğu yaşatırken
Sen yüreğimdeki onca yaraya tuz basıncamı kendini mi yücelttin
Peki ben sensizliğin korkusuyla can çekişirken
Sen mutlu hayatına beni unutarak mı devam ettin.

Esirin-oLdum (özgür AKSOY)