4
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1085
Okunma
akşam telaşla uğrarken şehre
sabrım yine düşer küfre
gözlerin kaybolur aklımda
şizofren sancılar tenhalanır
aralanır ütopyadan kapılar
her sanrıda kapanır içimde
yaralanmış bir ikindidir yüreğim
aklım karışır gölgelere
tuzakdır gözlerine caddeler
suskunlaşır gözbebeklerın
dökülür feri ellerime
mavi bir deniz dellenir avuçlarımda
içim bir tuhaf olur
gün
tüm bekleyişler de
kısrak bir zaman
saatler .akrep zehiri
öldürür geri dönüşleri
istesemde ateşten ellerimle
tutamam yağmurları
sabrımın bittiği yerde akşam olur
eşkıyalar
boynu nu dağlara yatırır
dağların karşı durulmaz kinine
çocuklar korkuyu öğrenir
öğrenir de bugün
aklımın pamuktan ipliğine
gözlerin asılır
kilitlenir üzerimize ütopyadan kapılar
5.0
100% (2)
Cevap Yaz