Dimyat aşklarından,elde kalan yalnızlık tanesi
Sefiri sarhoşlukları,balçıkla sıvıyan el çabukluğu
İlizyon buluşmaların,dilde saklanan yaşam ibaresi
Sevda miadının nadasında,ektiği nefret tokluğu

Hemzemin hayatların gölge oyunu sevmek
Akbaba gibi ölen kalbimin üzerinde uçuyorsun
Koparıp ruhumun,ahrazlı şarkıları gibi
Duyuramadığım saltanatının derhagına konuyorsun

Sonbaharın laçka yaprakları düşüyor başıma
Hüznün temaşasını taçlandırıp,alaycı sokulmalar
Göğe siper göğsümün tezahürü,geçip karşıma
Aşk kaldırmaz elinden tutup,yalandır bu yoklamalar

Tamlanan isimler kaçırıyor ipin ucunu
Zamirlerin kişiliksiz hacmiydin,sende diğerler gibi
Düşünce suçlusuydu,fiili ihtiraslarının sonuncusu
Talihsiz bir yüklemdin,başını unuttuğun öznemdeki

Aspendos’un akustik tarihçesine yazılarak
Münakaşalı gözlerim,perde arkası ağlayan aşkla
Ettiğini buluyor işte,arp formunda sızlanarak
Zeytin dalı kabuğunda,ayaklarına düşen duvakla

Albatros sendeliyor,sahte pul gagasında
Yalan,kanatlarında mektuplanıp,ayağına bağlanmış
Son oyununa açıyor semayı,piyeslenen asparagasında
Aşk,gövdesine ağır gelmiş,boynundan asılmış

Zaman kumdan kaleler gibi yıkıyor içimdekileri
Şikayetim yok,özgürleşiyorum denize varmadan
Gözyaşımın tuzu kuruyor,kurşunlanıyor efelenmeleri
İhanetin çok,ölüyorsun güneş doğmadan
Ve çekiliyor med cezir ayak uçlarımdan
Gömülüyorsun toprağa,basıp geçtiğin dönenceleri
Ay yüzünü çeviriyor,sen ona yalvarmadan
Gün çabuk unuyor,sana doğmayan güneşi
Avuçlarımda tutuyorum,senden daha yakınmadan
Taş olup biçimlenmiyorsun,ruhsuzluğunun kıdemleri
Medusa’nın gözlerine bakmadan
Aşk ve sen,ikinizde çekin varlığınızı,size katlanmadan

Ziya Karakoyun