2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1883
Okunma
Acı çekmeyi öğrendiğin gün,
beni anlayacaksın , Hümeyra!
Tırtıllar kozada acı çeker.
... Tohum toprakta.
Mahsul harmanda harmanlanır.
Zihinler pas, zihinler üryan
demire su verilir buluttan.
Hümeyra, metropollerde isyan.
Kelebekler zariftir akreplerden.
Kuşlar çakallardan özgürdür.
Elmas demirden serttir.
Her acı yoğun bir emektir.
Vahiy hira da şekillenir.
çünkü; dağlar ovadan serttir.
Her acı bir ahenktir.
Her tomurcuk acıyla çatlar.
Her çocuk acıyla doğar.
acıyla ölür insan.
Yıldızlar acıyla patlar.
Şairler soytarılardan acı konuşur.
Peygamberler medyumlardan.
Acıyla doğar insan.
Güller dikeniyle acıtır,
Otların dikeni olmadığından.
Ve insan acı çeker
çektikçe olgunlaşır insan.
-bozkırın şairi, yunus yavuz-
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
