Koyu bir akşam...

Oturdum bir çile evine,

-Çileci! Bana demli bir çile,
iki şekerli olsun.

Sonra daldım sokağı seyre.
Rüzgar bazen sakin bazen telaşlı
Mavi ışıklı yanıp sönen tabela
Bir vuruyor, bir duruyor duvarlara.

Arabanın altında hınzır kara kedi
Sokağın sakinliğine, yorgunluğuna rağmen
Telaşla koşuşturuyor sağa sola.
Tam dalmışken uzaklara
Yine o kedi,
Önce sinip bir köşeye, sonra fırlayıveriyor ortaya
İçimi kıllandırıyor bu kedi,
Kara kedi.
Ak olsada, bu karanlıkta karadır bu kedi kara.

Yanımda dervişi andıran bir adam.
Maphus etmiş saçları, üstünden kaçmış kaçanı
Beyaz kefen giymiş kalanı.
Elinde dürüm, gözler önündeki yola takılı
Ağzında bir lokma, yutamıyor
Sabit ve monoton bir halde geviyor da geviyor.
Zannımca yine çile çökmüş üstüne.
Taa sonra demli bir çile
Ve dokunuyor bir tutam tütüne.

Karşıda bir lokanta,
Bu günün yorgunluğuyla
Bir demlik çilede orada kaynıyor.
Çilenin pençeleri camlara yapışıp,
Damla damla kayıyor.

Bir yanda son marsa düşeş atmaya çalışan çilekeş,
Elinde iki zar, sallıyor da sallıyor
Elinde iki semazen döne döne düşüyor.
İşte,
Sonunda mars
etti derken,

Zarın biri tavlaya şeş, diğeri yola.
Düşeş olmasına düşeş.
Amma!
Kader ayırdı bizi sevgilim.

Ak pullar siyah pullar,
Bir yol üzeri birbirini kovalarlar.

Sıra sıra, üstüne basa basa,
Sabırla, beklerler evini,
Tek olanı kovarlar.

Ak pullar siyah pullar,
Pulların kaderi bir çift zar.


Vel hâsıl iki şekerli bir muhabbet,
Ömür dediğin nedir ki be çileci.


-Çileci

Çileci: Ne var!

-İki şekerli bir çile.
Ne kadar borcum?

Çileci: Düşeş düştü mü?

-Düştü.

...
-Fakat ayrı düştü.


Çileci: O zaman senin paran geçmez burada.
Allah sabır versin.

- Sabır gör...