Zamana dur diyemedik
Garanti altındaydı sanki yarınlar
Kendimizden öylesine emindik
Sarhoş duygularda uçarken
Bilemedik
İlk aşkın esintisine kapıldık
Sürüklendik
Ne de iyi ettik

Yıldönümlerinde zaman, hep geriye dönük
Unutulmuyormuş meğer ilk heyecanlar
İlk buluşmalar
Hala titrer ayaklarım o günkü gibi
Sana gelmenin telaşındayım
Evde misin?

Hadi say sende
Dün dediğimizin günün üstünden
Kırk yıl geçmiş
Benden büyük şimdi çocuklarım
Sen ne haldesin
Neredesin kim bilir

Her yıl dönümlerinde ben
Nisan yağmurlarındayım
Taksim’de seni bekliyorum hala
Postanenin önünde
Ya da Kadıköy vapurundan şimdi indim
Suadiye otobüsüne bineceğim birazdan
Evde misin?
Sana geleceğim
Adımlarımı saya saya
Az kaldı diyeceğim
Şu köşeyi dönünce görünecek ev
Aralanacak bir perde
Yüzünü göreceğim
Gel diyeceksin
Geleceğim…

Çok büyüdük biliyor musun?
Kafa tutamadık zamana
Ah
Şimdiki aklım olsa

‘’ İstanbul’un orta yerinde gözlerim vardı
Vuruldu Piyerloti’de’’

Çemberlitaş’ta o gün
Bırakır mıydım hiç ellerini
O muhallebici masasında
Ölümü bile bile
Takılmaz mıydım peşine
Gurur neymiş
Onur neymiş
Çiğnemez miydim ayaklar altında

Ben seni en saf duygularımla sevdim
Namusumla sevdim…


Keşke bir resmini
Bıraksaydın gitmeden
Sadece bu geceye mahsus
Göğsümde saklayabilseydim
Düne hürmeten

Anılar
Zaman tribününde büyüyor
Gittikçe

O sen miydim?
Kör kütük âşık
O ben miydim?
Kafam karışık
O ben miydim?
Heyecan denizinde boğulmuş
Ve de
O sen miydin?
Gemisini kurtaran kaptan

‘’Acıtıyorsun bırak elimi
Sakalların yüzüme batıyor’’
Gülmekle ağlamak arası bir yerdeyim
Anla işte ne haldeyim

Yaşamayı özledim
Büyümeye çalıştığım o yılları

Çıkıp geliversen diyorum
Hesap versen gönül mahkûmum
Hep senden yana bir tarafım eksik/lere
Hesap versen
Hep senden yana bir tarafım öksüz/lere

Çıkıp geliversen diyorum
Bir selam versen
İdare ederim bilirim
Bir kırk yılı daha garanti ederim
Beklerim

Vazgeçtim hesaplardan
Genel af çıkarttım bu yaradan
Yeter ki gel

Başa çıkamıyorum kendimle...



Nurten Altınok