Gece uykuya dalar, gönülde güneş açar
Soruma cevap vermez, içten kanar yaralar
Sarsılırken benliğim, mazi geçer gözümden
Kalbimi korku bürür, yanar yağlı çıralar

Kaderden geçen ilmek, sıkarken boğazımı
Felek tekme savurur, boşaltır ayağımı
Feryadım sarsa bile, umursamaz dünyayı
Buz gibi ecel tıkar, dondurur avazımı

Rüyalar bile küskün, güller kapkara açmış
Su çıkmış mecrasından, yokuş yukarı akmış
Yaşanılan bu kasvet, bürüdükçe dünyamı
Otlar maviye dönmüş, ateşi buz kaplamış

Titreyerek uyanan vücudumda soğuk ter
Gelirken peşi sıra bitmiyor zelzeleler
Gözlerim aralardan sızan ışık arıyor
Bedende bir can arar, boşlukta kalan eller

Zonkluyor şakaklarım, hala geçmez etkisi
Ne acayip bilmece fani dünya sevgisi
Korku sarar insanı, nasıl bitecek hayat
Bir ömür yaşadığın nedir dünya meyvesi?

Güneş doğmalı yırtıp, elleriyle karayı
Gönüllere kurmalı, gönüldeki sarayı
İsterse yürütmez mi, her nefse yol gösteren
Kapkaranlık gecede, kapkara karıncayı…

21.10.2007
Necati ŞİMŞEK
Ankara