Hücre kapısından feryat bakan mahkumların

başı boş rüzgarlarda savrulan çaresizliklerini

özgürlüğüme ibret yaptım...



Yüreğin hücreye tıkılmadan

Bilemezsin özgürlüğünün kıymetini.

Bir kapı özgürlük kadar önemlidir

Üzerine kilitlenip kapatmışsa güneşini.

Canın her istediğinde çıkıp gidemiyorsan,

Ayaklarına kara sular inene kadar

Uçsuz bucaksız yürüyemiyorsan,

Prangalar paslanır tutsak yüreğinde.



Özgürlük; ciğerlerindeki nefestir.

Tutmaca oynayan çocuklar gibi

Uzaklara koşabilmektir.

Fakat üzerine kilitlenmişse kapılar,

Mahkumsun demektir.

Dışarıda yaşamak akıp giderken

İçeride ölmek bile yersizdir.

Ranzalar sıra sıra dizgin,

Uyukular inadına bezgindir.

İçeriden bakıldığında

Koca gökyüzü küçücük bir karedir.


Zaman sızgın akan dereler kadar yavaş,

Göz yaşları kadar derinden akarken

Dolar ömrünün yazgılarına.

Yıllar mahkumlara,

Mahkumlar duvarlara çentik atar.

Herbiri sabrın çaresizliğine suskundurlar.

Şiirler hep umutsuzluklara yazılır ve

Bütün geceler sabaha dargındırlar.

Yarınsız hayaller kuranlar

Zamana vurgundurlar.

Halbuki açılsa kapılar ve çıkıp gitsen,

İki tek atıp sokaklarda yürüsen,

Tanımadığın birine içini döksen

Belki de rahatlayacaksın.

Kapılarda mühür olmasa

Açıp da hayata kavuşacaksın...



İSMAİL BOYRAZ