-S.Ahmet Arvasî Ağabeyin azîz hâtırasına

Kesret ummânında tevhîd sırrını;
Kulluk makamında hürriyet buldum.
Hiçlikten tek Var’a giden her yolda,
Nefse düşman olan dosta soyuldum!

Beynimde fırdönen bin sitemkâra,
Donuk bir çehreyle çılgınca güldüm.
Kâh sahici hisle, kâh tepetaklak,
Halkolduğum yere tekrar gömüldüm!

Bu gönlüm nasıl da çekiyor bilmem
Böyle bir kafanın işkencesini!
Tanımadı demek zavallı hâlâ,
Ne en son hâlini, ne öncesini!

Tulûât oynuyor sahneler şimdi;
Gerçek t(ı)rajedi herbir kuliste!
Ve; el yordamıyla ilerleniyor
Karanlık dehlizde; dumanda, siste!

Şöyle bir çevirsem, diyorum, arzı;
Ters yöne, ters yöne...Hep aksa sular!
Ölümü sarınsam; ve, kefen gibi
Kuşatsa çevremi derin uykular!

Ne, zerreye erer aklı insanın;
Ne de, sonsuzlukta olanı anlar!
İki hâl içinde dönüp dolaşır;
Kâh melek, kâh şeytân olur; bocalar!

Şimdi fâniliğin uykusundayız;
Sıkıntı, hezeyan, neş’e, kıvranış!
Uyanmak zamanı yaşarken ölmek
Ölümle olacak gerçek uyanış!

Aklıma,selîmi ver ki, Allah’ım
Gönlüme,sırrından sırlar dokunsun!
Şükürde kalayım, çıkmasın âhım;
Senin herbir hükmün aşkla okunsun!

Hep çıkmaz sanılan bu sokaklarda,
Gafile çıkar’ı göster uyansın!
Merhametli Rabb’im, istemezsin Sen,
Kötü kulun dahi ateşte yansın!

Uyanmak zamını:uyur-uyanık!
Uyanmak zamanı sonsuz nehirde!
Asra, arşa, arza...niyâza tanık;
Uyanmak zamanı,büyük fikirde!

M.Hâlistin KUKUL