usulca boynunu büktü cümlelerim,
sokak aralarına dağılan yalnızlıklara...
sokak sarhoşlarının küfürlü laflarını dinleyen kadın,
"ahlaksız herif" dediğini duyan çöp tenekelerinin
tın sesleri yakardı yürekleri...
sabaha karşı bir meyhane kapısında.




mundar giderdi sarhoşların onca cümleleri,
usulca bir efendi kalktı masadan:
yaktı sigarasını köşe başında.
karanlığın kucağına atıverdi kendini,
ay ışığının cılız yansımasında,
kaybolurken,
söyledi yarım yamalak bildiği türküsünü...



bense bir köşede oturmuş seni düşünüyordum,
bir kadın attı elini omzuna aman boş ver dedi derdi kederi,
hadi gidelim derken, içimde vicdan muhasebesini yaptı,
ve birini bekliyorum dedim anlım açık başım dik şekilde,
"ay ol gelmez" diye tüttürdü sigarasını...
benim içimde "o" tüttü buram buram...


titreyen ellerimle sildim göz yaşımı,
göz yaşımın sıcak olduğunu anladım o anda...
tıkırdayan dişlerimle çiğnedim sözcüklerimi,
kurban ettim küfürlerimi kadere.
kanı yüreğimde birikti aşkların,
ondan gözlerim kan çanağına çalar rengini...


sabaha karşı kuşların sen sesleri bölerdi uykumu,
cıvıl cıvıl ötüşürken bahçelerde.
benim yüreğimden bir feryat yükselir duyulmadık bir sesle,
ne kadar sesli harf varsa lisanda anlatmaz beni sana,
ve bir şiir daha kurban edilir yokluğuna...


hasrete bulanmış bir aşkta,
düşerdi ayrılık çukurlarına...
ve ben seyrederdim onları soğukkanlılıkla.
ve biterdi günüm tekrar tekrar ölürdüm;
o aklıma geldikçe....