ört üstüme karanlıkları,
soğuuuuk!!!
sığındığım tüm aydınlıklar.
yüzüne iyilik maskesi takmış kötü adamlar,
yakar vicdanımın başkentini...


bu şehrin sokaklarını küfür ıslatır,
ara sokaklarda kendini satan kadınlar,
içkilerini yudumlarken ağırdan.
iyi niyetlerime tecavüzler edilir çoktan...





rüyalarımın sür manşetlerini süslerken insanlık,
gerçeklerim asparagasa sürükler, düşünüşlerimi.
yüzü boyalı insanların kara kalpleri,
olaylar yaratır kulak arkalarında...
göz boyamaları başlar en mükemmelinden.



ar tek armutta kalmış koca dünyada,
bencil insanların benliklerini duyuramaz olmuş namussuzluklar.
beylik laflar kitap aralarında kalmış, kurutulmuş insanlık,
mazisini yaşayan bir kaç yaşlı bunak anlatırken insanlığı,
hurafe diye damıtmış sözlerinden;
adamlık taslayan adamların.





neyse örtüm üstüme karanlıkları,
görmezlikten geliyorum, deve kuşu misali...
yerini değiştirmiş göz kafesleri,
elmacık kemikleri çıkmış yüzünden...
ar damarı tıkanmış insanların.
tedavisini yapamaz şiirlerim,
utanır ölür şimdiden...