Ben dünyayım etrafına pervane.
Anlamıyorsun.
Ağlamaklı bir düşün kırgınlığını taşıyorum.
Bir ömrün yorgunluğunu döküyorum gözlerine.
Hüznün parçalarına ev sahibi ellerim,
Bir ceylanın ürkekliğiyle buğulu.

Anlamıyorsun.
Şehrin yıldızlarına yakın karanlık.
Bir evsizin,yolsuzun sahibi Tanrı,
Ellerini çekmiş üzerimden,direndim.

Anlamıyorsun,
Yüzünden süzülenin hangi nehre aktığını,
Bilmiyorsun...
Hissiz bir çıkmaz sokağın düşleri,gülüşleri,
Her mısradaki sanadır gelişler-gidişleri.

Saniyeler hizanda yan yana,arşa doğru,
Rengarenk balıkların uğultusu,
Gözlerin yanımdayken ruhumun,bilmesen de,
Yoldur bu uzun masalların saçlarına koştuğu.

Umudun çilekli pastaları,zarif ruhumun arsızlığıydı.
Babasız bir piçin ağzında yankılanmasıydı sevgim.
Anlamıyorsun.

Dünya bugün gözlerin olmasa ne yapardı,
Bilmiyorsun...

SENG