Harfsizdi 1

Aramak,

- bulunmak istemeyenin nezdinde -

bir h/içti...

Dinleyenler s/ağır , konuşanlar ahr/az, seyredenler âmâ

cümleler yetim

kelimeler

h a r f /s / i z d i






HARFSİZDİ 2


Harfsizdi, konuşmazdı, kalemdi tek silahı
Adı dilde eğreti, varlığı saklı idi
Neler etti de eller, duyulmadı bir ahı
Sadece şikayetten yana yasaklı idi

Bin bir mana yüklüydü belki de her nefesi
Aşkın perdelerinde yanılsamaydı adı
Güneş olsa göktaşı, taş olmaktı hevesi
Çünkü O ayağını yalın taşa dayadı

Harfsizdi, konuşmadı, konuşmayacaktı da
Asırlar geçti; yıllar , aya, güne dönüştü
Umulmadık bir anda yüreğine baktı da
Bulduğu hakikatin avuçlarına düştü

Hiç savaşıydı, bunca ölümcül direnişler
Kalan sağlar daima söze hükmediyordu
Başkaydı, yani belki ,aşkaydı burda işler
’Ayakta kal ey aşkım, sakın çökme! ’ diyordu

Harfsizdi ,konuşmaya niyet dahi etmedi
Havale kabul eden Yüce Makam vardı ya !
Söküp attı herşeyi, kin ve nefret gütmedi
Unutmadı berzahta kalacak yer dardı ya !

Tutuştu içten içe ,küle döndü aniden
Kapattı gözlerini, göz göz içine aktı
Ölmüştü, bir kez değil belki bin kez yeniden
Kararlıydı, sevdaya gözle bakmayacaktı

Kimbilir hangi harfin hangi noktasındaydı
Ummana varmıştı ya, artık akmayacaktı !




Harfsizdi 3

Harfsizdi; yüreğini yavaş yavaş sökerken
Can deyip canan deyip canını sunduğu yar
Güneş suratı asık dağ ardına çökerken
Karanlığına ışık olacak sandığı yar

Harfsizdi; yaz ortası ayazda bırakırken
Avucunu ısıtır diye düşündüğü yar
Yalnız saçları değil bakışları da kırken
Renklerini ışıtır diye düşündüğü yar

Harfsizdi; baştan sona sürükleyip cismini
Eşiğe terkederken medet beklediği yar
Dile dudağa yazıp unutulmaz ismini
Her gün dualarında ömür eklediği yar

Harfsizdi; gün dönümü ellerinde gecenin
Yanık nağmeleriyle sazı inletirken yar
Ne hatrı kalmıştı ki beklediği hecenin
Kendinden gayrısına sözü dinletirken yar...

’’ Harfsizdi; konuşmanın faydası kalmamışken
Konuşanın çilesi artmış, azalmamışken ’’