Bir başkadır Ankara’nın edası.
Havası mı bağlar insanı,yoksa sevdası mı ?
Öyle bir sarar ki esrarı ,istesende çıkamazsın
Akşam vakti sefası...

Her şafakta bestelenir şarkılar,
Bir nehir gibi çağlar nameler.
Gece örtülür,kötülüğün resmine ,
Gün yüzü görür,canlanır hatıralar.

Mühürlenen esaretin zincirinde,
Her yağmurla,filizlenir toprak
Vuslattır,iğde kokularında yeşeren hasret.
Zamanlara sığan tutkunun kılavuzluğunda.

Ay,düşünce arzulara...
Kemale ermiş aşk gibidir dolunayda.
Göz kırpar,tüm yıldızlar,
Zümrüt-yakut karışımı taclanan başımda,
Sakin limanlara demir atmış,bir geminin çıpasında.

Sessizdir geceleri,
Sadece serenatı uzun süren ağustos böcekleri,
Pervanelerin dansına söylerken,
Uzaklarda mahsun duran yıldızların
En parlağından gelir gülümsemeyle sevgileri..

Ben,ençok geceleri severim Ankara’da..
Rengindendir bedenimi saran karanlıklarda,
Asumana açılan ellerimin duasında..Eda Tüter(AŞİYAN 052)