Rüzgarın uğultusudur,gözyaşları gibi dökülen ,yağmuru korkutan,
Secde yapan ağaçların anlarında.
Basit bir öfke değil,
Hiddetle köpürmüş lodosun sancılı döneminde.
Öfke nöbetlerinin çeyrek kala zamanda,
Avaz avazdı uğultusu.
Sabırla cebelleşmesiydi yağmurun sakinliğinde ,
İsyanlara uyma arifesinde....

Hani hep derler ya:
Keskin sirkenin küpüne zararı vardır "diye.
İşte bizler onun küpü olduk birgün
Esti,gürledi,yıktı
Sonrada...sabırla bekleyen yağmura yenildi
Bay lodos.
Şimdi,sessizce göz yaşlarını akıtan bayan yağmur,
Rahmete açılan bitmez tükenmez bir dua gibi
Günahkar ve isyankar gönülleri yıkamakla meşgul.
Varsın yağsın yağmur,
Tevekkülün koynunda, Bay lodos’a inat.

Ah güzelim yağmur!
Sen yağarken acaba seni kaç kişi izler?
Kaç kişi yüce yaratıcıyı düşünür?
Sen, herkesin üzerine ,ancak inanaların kalplerinde yağarsın,
Şimdi ise,benimkisi bir yağmur hikayesi.
Çığlığa dönüşmeden,fısıltıyı dinlerken sessizce.
Hele birde yağmur yağıyorsa...
Hele birde kalbim yıkanıyorsa.

EDA(aşiyan052)