Üşüyorum...
Giderken ödünç ver ellerini,
Saçlarımda gezinsin parmak uçların,
Bir hıçkırık olsun sesim kulaklarında,
bir sonbahar hüznü gözlerimde...
Ayrılık bir kor gibi otursun yüreğime,
yaksın, parçalasın içimi yokluğun...

Üşüyorum...
Giderken ödünç ver sevgini,
Şehirlerimde sensiz cadde kalmasın,
sensiz bir ben kalayım öylece...
Bir mezar bahçesinde çiçeğin olayım,
hani yüzünde açan güller gibi...

Üşüyorum...
Giderken ödünç ver kendini,
Sarıp sarmalasın beni yokluğunda,
Dudakların umutsuzca yanaklarımda
dolaşsın, dağıtsın gönlümün efkârını...

Soğuk bir mahzende bırak beni,
belki acımı dindirir,
belki sensizliğimi bir bıçak gibi keser...
Giderken son kez buseni ver bana,
unutulmuş, kuru bir yaprak gibi kalayım öylece...
Giderken herşeyden önce üşüyorum, ödünç ver ellerini,
çiçeklerim, bakışlarım ve umutlarım kalsın...

Necati Şimşek - 07-04-2012