12 EYLÜL
On sekiz yaşında daha yeni delikanlıydım..
On iki Eylül öncesini bizzat canlı yaşadım.
Komünizme gönül vermedim,inançlıydım.
Vatanına sevdalı ülkücüydü benim adım.

Aldırış bile etmediler Metrisin o soğuk taşına..
İnanmışlardı Allaha,ve onun ölümsüz aşkına..
Vatan için ne Pehlivanlar gitti yürekli dar ağacına..
Geride birkaç satır mektup bıraktılar anacığına.

Acılar yıllarca yüreklerde taşındı ,kalpler taş oldu.
Ne anneler, ne babalar yıllarca üzüntüden kahroldu.
Ağladılar ,ağladılar, yalnızca karanlık geceleri şahit oldu.
Lakin on iki Eylül’ü yapan zihniyet hep bir bahane buldu.

Kaşımayın artık bu yarayı kimseye faydası olmaz..
Kabuğu kaldırmayın sonra pansuman işe yaramaz.
Yaşayacak bu vatan sağcısı,solcusu ,Türkü,Kürdü, Sünni , Alevlisiyle..
Bölemeyecek artık kimse bizi,bağlıyız biz vatan,millet ,Allah sevgisiyle.