külü alevlenen yüreğim,
dayanmalısın bu acıya.
bu acıya direnmek düşüyor, sana ve bana.
talan edilmiş gül bahçelerinden,
gül cesetlerini toplamak,
dağlarda kırılan fidanları,
kemik diye toplamak.
işkence odalarındaki kan lekelerini,
yürek sesimiz diye haykırmak,
sana düşüyor yüreğim, sana ve bana.
şu alev topuna dönen gükyüzünü maviye boyamak.
işte o zaman.....
gül cesetler canlanır,
kemikler filizlenir.
işte o zaman,
çılgın bir şafakla aydınlanır yeryüzü.
bir tomurcuk gül olur alnımızdan damlayan kanlar.
külü alevlenen yüreğim,
bir sen varsın birde ben.
haydi....
sen söyle kendi ezgini,
ben de yanık türkümü..
kıralım demir ranzaları,
kıralım parmaklıkları,
yıkalım bütün darağaçlarını,
varmısın yüreğim....
varmısın,
bütün yaraları sağaltmağa,
kendi külümüzden,
yeniden, kendimizi yaratmağa.......Güler GÜLTURAN.