Eeeyyy benim gülkurusu gülüşlü yarim....
bütün hüçrelerime zerkedeceğim yokluğunu,
en acısından yazacağım şiirimi bugece.
sensiz geçen her mevsimde,
fırtınaya tutuldu bu yürek..
güller dalında dondu,
tomurcuklar üşüdü.
en leylim sabahlarda buz kestı yüreğim.
yokluğunda ayazlara göğüs gerip, zemheriye sarıldım.
her mevsim bir kurşun gibi deldi bedenimi.
şimdi gölgesini yitirmiş bir orman gibiyim,
kesildi umudum kuşların sesi,
duyulmuyor dost ıslıkları,
yeşil küsmüş maviye, mavi sarıya, sarı kırmızıya...
kesildi soluklar,
dil damak hasret bir damla suya...
dolaşıyorum senli zamanlarda,
sen kokan sokaklarda.
kalmamış avcuma sığacak mutluluk..
acı, gözyaşı ve hüzünden başka,
eyy benim gülkurusu gülüşlü yarim,
uzat, düşlerimde üşüyen ellerini yüreğime.
kan damlayan dudaklarım değsin tenine.
’’söylediğim türkülerin mızrabı’’ derdin gözlerime...
Zaman durdu sevgili gözler sustu...
en acılısından sözler düştü yine...
sensiz yaralı bu yüreğe.............GÜLER GÜLTURAN