İnsanın içini bir anda kaplar kara bulutlar, nedensiz bir şekilde
Bir sebep olmadan daha doğrusu bulamadan, hazin bir sebeple
Yerle bir olursun hiç bir şey anlamadan, haksız bir sözümle
Doğmamış çocuklarımı bana göstermeden ,yapayalnız bir seninle...

Kaç defa şemsiye açtım kapkara duygularıma
Üzerime yağmasına göz yumdun her defasında
Bir defasında farketmedin ne kadar gitti ağırıma
Duvarların üzerime gelmesi yetmez gibi sende gel hiç durma...

Şimdi soruyorum işte bana neden asık suratlının tekisin diyen arkadaşlarıma !
Kapkara bulutlar içimi kaplamış üzerime yağarken nasıl gülebilirim arkadaşım ?
Her gece içiyorum acılarımı bastırmak için nerden bileceksin bunu arkadaşım ?
Gülmek haram bana en büyük sevabım bu işte bunu nasıl bilebilirdin arkadaşım ?

Artık ben, ben değilim
Artık kapkara duyguların esiriyim
Özgür kalmak nedir, sordum güneşin doğuşuna
Sıcaklığını bile hatırlamıyorum artık o derece yok olmaktayım.