Tarumar bahçelerim, umudum param parça…
İmkansız aşkların, müptelasıyım ben.
Deniz mavisi göz yaşım, düşer yere tek parça…
Vefasız bir şehrin, hatırasıyım ben.

Unut! sana bestelediğim o hüzzam şarkıyı.
Bırak ellerimi, kendim yanayım, aşk ateşine.
Kurudu mutsuzluktan, gönlümde gül yaprağı.
Uzak dur! karanlık saplanmasın güneşine.

Bir yağmur sonrası savaştayım baharla.
Kanıyor, avucumda biriken, cam kırıkları.
Sabahın soğuğunda titrerim, bin bir ahla.
Kaynıyor umman gibi, gözümde can kırıkları.

Arama, sorma duygularım ne hallerdedir.
Boğulmuş, erguvanımsı bir akşam kızılında. 
Kan kokar hicranın, yalnızlık cehennemindedir.
Kayıyor hayallerim, umudun yıldızında.

An gelir, ararım kalbimde bulurum seni.
Kurarım hayalimi, karanlıktan çıkar gelirim.
Şunu bil, her saniye, bıkmam, solurum seni.
Gün gelir, gam duvarlarını yıkar gelirim.

Kaldır başını, dik tut, visal uzak olsa da.
Hazan gelir, kış geçer, cemre düşer gönlüne.
Göklerin kapansa da, güneş cılız doğsa da.
Bir bahar sabahında, sûkun düşer ömrüne.

Tan yeri ağarırken, Kaf dağında, yapayalnız.
Kuruturum gözlerimi, kırık pencerelerde.
Gelirim, bir sabah sapasağlam ve yalansız.
Oku! Hasretimi bulursun yazdığım hecelerde.

Üşürüm, Ağustos da kar yağar saçlarıma.
Zemheride kor düşer, eritir kucağımı.
Mevsimlerin bütün hüznü çöker şakaklarıma.
Ben yalnız söndürürüm, yanmayan ocağımı.

Rüzgarında savrulur, mehtabında köleyim.
Aşk doldur sokağına, gark olma matemime.
Sana zarar gelmesin, ben ölürsem öleyim.
Olmasam da yanında düşünde değ tenime.

Kaçınılmaz aşkımsın, imkansız gönül dostum.
Hayalinde sev beni, kurutma dudağımı.
Canımdasın her daim, şüphesiz ömür dostum.
Alınma, öfkelenme. yakın say uzağımı.