Ben böyle büyüdüm, aç sefil çulsuz,
Olmadı üstümde, ne mont ne mantom,
Çok zaman yattım ben, aç vede susuz,
Kara çul bir bezdi, giydiğim paltom..

Azık yaptım ekmeğe sıcak somunu,
Memnundum yine de, ben hayatımdan,
Demezdim ben yemem, kaldırın şunu,
ilk önce kalkmazdım, yerken sofradan...

Elde yok başta yok, gezdim sokakta,
Demedim benim yok, ben de gezerken,
Soyundum don gömlek yattım yatakta,
İş dedim koşturdum, her sabah erken...

Param yok pul yoktu, defter kaleme,
Her gün dut toplardım, bizim ağaçtan,
Bal dedim sattım da, koştum anneme,
Annem de öperdi, her gün yanaktan.

Soğuktan taş kestim, kışın gününde,
Demezdim üşüdüm, ben hiçbir zaman,
Dert buldum ağladım her soğuk günde,
Çok zaman ot yaktık, ev oldu duman.

Bir yırtık pabuçtu, her gün giydiğim,
Dertlenmez kızmazdım ben hiç babama,
Ne çizmem.. ne urbam.. yoktu sevdiğim,
Dert döker ağlardım, her gün ablama..

Ey.. gençlik, dertlenme, bak şu haline,
Hem baldır hem yağdır, her gün yediğin,
Hiçbir şey yok denmez, gel sen kendine,
Dört yanın bal börek yok’ mu sevdiğin.

A.Yüksel Şanlı er
30 Mart 2012
Antalya