Bir acaip memlekettir Vatanım
Bireyine "Hakk’ı bilen kul" derler.
"Feda olsun al sancağa bu canım,
Mal dediğin, geçmez akçe, pul" derler.

Can özünden kan dökerek harcına
Vatan konmuş tarihimin avcuna
Şehadetle gökte bayrak burcuna
Dikilene tutunacak "dal!" derler.

Mü’minimiz dinden uzak yol izler
Bin günahı bir tövbede temizler!
Hasretiyle yanar sızlar genizler
Amine’nin incisine gül derler

Benzese de her ferdimiz zekiye
Karpuz gibi bölünmüşüz ikiye.
Yerkürenin incisine "Türkiye"
Yen içinde kırık şeye "kol" derler.

Efes, Ürgüp, Bodrum, Datça, Uludağ
Huzur olsa canım Yurdum güzel bağ.
Mütedeyyin kesim için "dinci", "sağ"
Dine şaşı bakanlara "sol" derler.

Aslan sütü kod adıdır rakının
Bir metredir kavga boyu çakının.
Kolaysa bir hâlinizden yakının
"Bu ne cüret, başka devlet bul" derler.

Çıplak kadın teşhirine "cesur poz"
Can vermeden pişen şeye "istakoz"
Çapkınlıkta kırk üstüne "kart horoz"
İfşa olan arsızlığa "rol" derler.

Hicran denen aşa lokma batırıp
Hayal kurar müzmin aşık, oturup
Fırsat bulup, bir punduna getirip
Al yanaktan alınana "bal" derler.

Bîçareyse Mecnun gönül derdinden
Çare umar vicdansızın merdinden!
Her "eyvah"ın, kırk "keşke"nin ardından
Kirpiklerden süzülene "sel" derler.

Anadolum aşıkların diyârı
Her Kerem’in Aslı olmaz ki yârı
Bozulunca gönüllerin ayarı
Aşktan arda kalan toza "kül" derler.

Çağımıza esir düşmüş saygılar
Gün geçtikçe zamlanıyor kaygılar
Garip kalmış nice güzel duygular
Sevgi eksik gönüllere "çöl" derler.

Yama dolu örfümüzün örtüsü
Ömer bekler adaletin tartısı
Dostluklardan arta kalan tortusu
Eşe dosta, akrabaya "el" derler.

Her dertliye devâ için koşarken
Kimse bilmez kıymetini, yaşarken.
Son nefeste zor engeli aşarken
Pişman olup, "biraz daha kal" derler.

Bir muhatap bekliyorken her emir
Ademoğlu Hakk’tan uzak; hayli hür!
Kundak-kefen arasına bir ömür
Güzergâha üç nefeslik yol derler

Kutsal Kitap bahsederken bir sondan
"Ben" diyenin haberi yok noksandan...
Be hey gafil! Top giriyor doksandan!
Azrail’in attığına "gol" derler!!!

Mecit Aktürk