Ey İLO! Cevap ver, yalan dünya da;
Sen hiç şad olupta, gülüverdin mi?
Namerdi, namuslu bilen dünya da;
Merdi doğru gören, buluverdin mi?

Nereye bakarsan, alaca dışta,
Sana, vurmak ister, aldırma puşta!
Uğramıştır tene çok zaman işte;
Hiç yürekte pislik, biliverdin mi?

Gönül, Beytullah’tı, sen, ona daldın!
Vefasız kulların derdiyle doldun!
Dostlukta eyledin, düşmanda oldun;
Bir insanı naçar, kılıverdin mi?

Susma, cevap ver ki, ben de bileyim!
Duyup ağlayayım, yahut güleyim!
Dertsiz dünya varsa, bende dalayım!
Söyle ki, ölmeden, ölüverdin mi?

Kah iş yolundayken, kah boşta seyip,
Gezerken, düşküne bana ne deyip,
Bir garibin bir gün, cebin boş koyup;
Elleri böğründe, salıverdin mi?

Bir dem geldi; Gündüz, gece şaşırdın!
Daldın soysuz tor’a, ayak düşürdün!
Sabrettin hırsına, hendek aşırdın;
Akibet şükredip, kalıverdin mi?

OZAN İLO sabır, Cennete yoldur,
Yol azığı deren, akıllı kuldur,
Mühletin bitmeden, heybeni doldur;
Burda bile onsuz, oluverdin mi?!!
28.09.2007/02.57