Yanımda söyleyemediklerim
Aldım bir kurşun kalem
2-3 sararmış kağıt
koydum arka cebime
Bu gece de duygularım Tetikte..
An be an yalnızlık var gölgem de
görüyorum
takip ediliyorum
nefesi ensemde..
Günün en karanlık saatine yürüyorum
içimden susmak geliyor geceye nedense
şiir yazmak istiyorum küfür ede ede....
Bulursam ,boş kırık dökük , acıya dayanıklı bir bank
İzin alır otururum lambalardan
o parkta ölen aşklardan
terk edilmişliklerden
Alınca kalemi elime
En uzak pencereye dalarım
Belki seni bir pencere kenarında bulurum diye
Bir ihtimal..
İlk önce gece’nin hüznünde kaybolur
varımı yoğumu dökerim yerlere
kendime gelir , yalnızların ışıltısında bulurum yüreğimi...
Kağıdı karşıma alınca , durur kalemimin mürekkebi
Doldurmaz duygularım bir kağıt parçasını bile
senden sonra..
"Sessiz’lik duyduğum en güzel nakarattır.."
Duyamadıklarım’ı saymıyorum..
Düşünmekten bir noktaya dalan , siyah gözlerim
Anlayamadığım bir iç’ses
bir yankı , bir anons..
Göremediğim ölen yalnızlıklar
Git diyor ;
mekan , zaman
vermeden
Farketmez
Önemi yok
O’nsuz olmaz diyorum
yürüyemem
derman kalmaz dizlerimde
belki de bir başkasını sevemem
olur ya giderken , beni de götürmüştür diye..
Kalsın yalnızlık
yalnızlık ta güzeldir bir yerde..
Sorduğuna cevap vermez
Dinlemez
Konuşmaz
Ve Anlamaz
Ama bilir
Yine de gidemem..
Bunları düşünürüm ama bir türlü yazamam
Satır araları kabul etmez cümle’lerimi sevgilim
tek suçlu sensin.
Düşünceler dol’ar
Ruh dolar
beden dolar
Yürek dolar
Ama
o küçük kağıt dolmaz hiçbir zaman
Dene’nir ama bitmez
Kalır içimde söyleyemedilerim
sana olan Aşk’ım
Senin hiç bilmediğin , sen kalır içimde..
beni bir türlü sevmek istemeyen sen

Tarık Nohut