İlk defa bugün bir farklı duygular içerisinde
yazıyorum;
Belki de son cümle dizelerimi..
Yazmayı bırakıcağım artık , ne yazsam dönüp dolaşıp
bana dönüyorlar bozulmuş eşya gibi..
Kelimelerim kalemimi kırıyor artık
istemiyorlar satırları..
Maaşı geçikmiş işçiler gibi ;
sabırsız , sinirli , iş yapamaz halde..
Bir faydası da olmuyor yazdıklarımın
ne üstüne alınan var , ne kime yazıldığını bilen.
Sırf yazılmış diye okuyanlar var ;
okumadan güzel olmuş diyenlerde
Biliyorum
Olsun sağolsunlar yine de bişi demediğim halde
sorumlu tutulmuş gibi okuyorlar yada gibi yapıyorlar
mutlu ediyor aslında
yazdıklarım değil , okumaları mutlu ediyor..
Bu son yazışım ;
Terk edilen bir insan ne yapıyorsa
bende ilk defa onlar gibi yapacağım..
Arabesk şarkılar dinleyip , küfredeceğim her şeye ;
kadere
hayata
sitem edeceğim bugün
onlar gibi yapmadık da noldu ?
Onlara ne yapıldıysa aynısı da bana yapıldı.
Ne anladık ?
Farklı olması gerekirken tıpkısı oldu..
Gülüyorum şimdi halime
gerçekten
Komik bir kişiliğim vardır;
Herkes ağlar ,bense gülerim
Ne zaman böyle oldum onu da bilmiyorum.
Doğarken ölenler vardır ya;
Giderler öbür tarafa , geri gelirler
bende öyleyim;
"Ölü doğupta annemi yalnız bırakmamak için yaşayanlardan.."
Beni tek annem anlardı zaten.
Aynı Burçtuk..
Annemin küçük kuzu’suyken ;
Şimdi o’nun köle’si olmak koyuyor insana.
Kendimi hep anneme borçlu hissediyorum bu yüzden..
-Anne diyorum beni ayaklarında öldür , birazcık cennet koksun üstüm diyorum.
-kıyamam oğlum. diyor.
Başkasından da Annemin yaptıklarını beklemek , aptalca gelmeye başladı bunları yaşayınca.
Anneme olan aşkım gibi;
Aşık olmuştum başka bir Annenin kızına , ne de olsa bir gün oda anne olacak anlar dedim..
Beni yerden yere vurdu yaptıklarıyla;
Yazdım
anlatmak istedim beni
dinlemiyor
bari öğrensin dedim
yazdım.
O da faydasızmış..
-Hani bir çocuga birine bir şey vermesini istersiniz ya
-Tam der , alır gider.
Sonra geri döner , şaşkın şaşkın
-"Kime verecektim ben" ? der.
Gülersin..
Sende bunun gibiydin işte..
Zorla sevmiş bir havan vardı
Para vererek iş yaptırdığın çocuklar gibi..
Beni sevdiğini söylerdin
Ama anlardım yalan olduğunu,
yalan söylemeyi beceremezdin çünkü ya da ben anlardım ;
tutulurdu dilin , bir söylediğin diğerini kabul etmezdi..
Bende kafa sallardım ya
-tamam tamam.
derdim..
İşte belki yalan söylemeyi bırakırsın bir gün diye.
Ama öğretemedim gitti..
Ne yapalım ?
Yazdıklarımın hiç bir anlamı olmadığını ,
beni sevdiğini söylerken , başkalarıyla fingirdeşmelerinden anladım.
Bardağı taşıran son damlaydı gidişin..
Artık bir başkasını sevemeyeceğimi ;
bu gece anladım..
İşte son yazışım , son kalem tutuşum hayallere..
Son düşünmem seni ve son rüyamda görmem..
işte belki bu yazıyı alınırsın üstüne , alınmalısın da..
Benden bu kadar artık sevgilim..
Kalemlerimi gömdüm kalbime , kağıtları sobaya tıktım..
Nedense daha fazla yazasım yok.
-Şey..
-Bir şey soracağım ?
-köşede bir meyhaneci vardı ,
-Uzun zaman oldu gitmeyeli de..
-Bildiğin var mı başka ?
-İçmem gerekte bugün..

Tarık Nohut