12
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
1085
Okunma
Ellerinde tuttuğun közün ateşine üflüyorken sönmesin diye
Ellerin yanıyor haberin yok!
Yine de kızamıyorum sana
Bazen yanmak ister insan
Bazen peşinen kabullenir acıyı
Ve zamanı geldiğinde
Mutlak elini sıkar kabullenilen.
bahar, emeklemesiydi oysa umudun…
Emeklemeden yürüyen çocuklar vardır
Kalkınca düşer, düştüğünde yeniden dener kalkmayı
İlk adımın coşkusu alkışa değer, sonra sıradandır yürümek
Her bebek eninde sonunda öğrenir çünkü
Sürünmek, düşmek…nihai hedefe giden birer yöntem
Sen emeklemeden yürümek istiyorsun
Kanamaya hazır ol madem
Ve ilk adımdan sonra alkışlanmamaya!
Her hikaye alkışlanmak ister mütevazı olsa da.
Bulutlar taşıyamaz hayallerini
Kurşun gibi düşerken her özlem kalbe
Belki örtü olur, belki birkaç damla yaş
Davetsizce gözlerinin içine yerleştiğinde
Ya tutarsın yutkunup
Ya bırakırsın- kahredip kaderine-
Özlemek avuçlarındaki közü harlandırmaktır, yanık kokusuna rağmen.
5.0
100% (16)